Krótka historia kościoła
Marcin Luter 1529
Kościół Baptystyczny jest protestanckim kościołem chrześcijańskim. Powstał w konsekwencji Reformacji jaka rozpoczęła się w 1517 roku wystąpieniem mnicha augustiańskiego Marcina Lutra, który sprzeciwił sie istniejącym wówczas w kościele powszechnym wielu niedobrym praktykom (m.in. handel odpustami).
Nie zamierzał dzielić kościoła, ale w obliczu nieustępliwości Rzymu, konieczne było powiedzenie “Tak oto stoję, inaczej nie mogę”, gdyż chciał pozostac wiernym nauczaniu Pisma Świętego. W wyniku czego doczekał się ekskomuniki i po tym jak racje Lutra zyskały szersze poparcie – został z konieczności powołany kościoł, którego wyznanie określa się jako ewangelicko-augsburskie. Nastąpił podział w kościele rzymsko-katolickim, z którego wyodrębniła się grupa “protestujących”.
John Smith (1554-1612) pierwszy “se-baptist”
Reformy Lutra kontynuowali inni reformatorzy, którzy odkrywali kolejne aspekty warte zreformowania. I tak wyodrębnili się ludzie, którzy odkryli chrzest świadomie wierzących ludzi jako standardową praktykę pierwotnego kościoła. Bazując na tym odkryciu i na kilku innych założeniach (m.in. wolność sumienia, powszechne kapłaństwo, chrzest poprzez zanurzenie) oddzieliła się grupa ludzi od kościoła anglikańskiego na Wyspach Brytyjskich i dotarła do ówczesnej Holandii. Powstanie pierwszej wspólnoty baptystów datowane jest na 1609 rok na terenie Holandii. Pierwsi “baptyści” nazywali sami siebie po prostu chrześcijanami, inni nazywali ich “anabaptystami” (w greckim baptidzo znaczy chrzcić, zanurzać, słowo “ana” oznacza “jeszcze raz”), chociaż nie mieli wiele wspólnego z ówcześnie istniejącymi grupami anabaptystów takimi jak mennonici.
Po pewnym czasie grupa wróciła na Wyspy Brytyjskie, a stamtąd niektórzy dostali się na kontynent amerykański. Zarówno na Wyspach jak i w Ameryce kościół przyrastał liczebnie bardzo szybko.
Organizacja strukturalna kościoła
Podstawową jednostką organizacyjną kościoła jest zbór czyli lokalna wspólnota licząca co najmniej 25 członków. Na jej czele stoi Rada Zborowa, zaś funkcje duszpasterskie i kaznodziejskie wykonuje powołany przez zbór pastor, który jest duchownym kościoła. Najważniejsze decyzje podejmowane są na zebraniach członkowskich.
W Polsce jest ponad 80 zborów, podzielonych na 11 okręgów, a oficjalna nazwa kościoła brzmi: Kościół Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej. Na czele kościoła stoi kadencyjnie wybierana Rada Kościoła, w której każdy Okręg ma swego reprezentanta. Kościół działa w Polsce od 1858 roku, obecnie funkcjonuje oficjalnie w oparciu o ustawę o stosunku państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP z 30 czerwca 1995 roku. Liczy prawie 5.000 ochrzczonych w wieku świadomym członków i wielu przyjaciół.
W Warszawie Radości znajduje się Wyższe Baptystyczne Seminarium Teologiczne, kościół ma swoje wydawnictwo Słowo Prawdy, które publikuje książki oraz comiesięczny magazyn także noszący nazwę Słowo Prawdy.
Na Warmii i Mazurach Kościół posiada zbory w Ełku, Giżycku, Bartoszycach, Kętrzynie, Szczytnie, Nidzicy, Olsztynie, Olsztynku i Ostródzie.
Kościół Baptystyczny w Polsce należy do Polskiej Rady Ekumenicznej, Aliansu Ewangelicznego w Polsce, Europejskiej Federacji Baptystycznej (European Baptist Federation) i Światowego Związku Baptystycznego (Baptist Word Alliance). Na świecie szacunkowo jest ponad 100 milionów osób we wspólnotach kościołów baptystycznych.
Strona internetowa Kościoła Chrześcijan Baptystów w Polsce: www.baptysci.pl
Strona internetowa seminarium: Wyższe Baptystyczne Seminarium Teologiczne w Warszawie
Zbór w Kętrzynie
Początki wspólnoty baptystów na terenie miasta Rastenburga (przedwojenna nazwa Kętrzyna) sięgają roku 1875, kiedy odbyło się tu pierwsze spotkanie baptystów. Oficjalnie zbór baptystyczny w tym mieście ukonstytuował się w drugi dzień Wielkanocy 1898 roku i liczył 129 członków.
Pastor
Wierzę, że człowiek powinien nie tylko wierzyć w Boga, ale poddać swe życie Jezusowi Chrystusowi, gdyż taka jest wola Boga, aby każdy, kto uwierzy w Chrystusa dostał dar Ducha Świętego i żył na wieki.
Przez wiele lat wierzyłem w Boga, ale nie żyłem jako nowonarodzony człowiek. Byłem przekonany o swej dobrej relacji z Bogiem, której tak naprawdę nie miałem. To, co miałem to tradycje i uczestnictwo w rytuałach, których nie rozumiałem.
Bóg dotknął mnie, że zapragnąłem nowego życia, prawdziwej wiary, która zbawia, i modliłem się o to w miejscu, w którym jest teraz moja kancelaria pastorska. I Bóg mi odpowiedział i mnie zbawił, wcale nie dlatego, że zasłużyłem. Poznałem jak bardzo potrzebuję Jego łaski i wciąż poznaję.
Dziękuję Chrystusowi, że jest realny w moim życiu i życiu mej rodziny i o tym staram się mówić i nauczać.